Eerst en vooral, mijn Beste Wensen, Beste Mensen, en een Schreeuw voor Vrede op Aarde!
Zoals jullie al gemerkt hebben, het is weer TIAS. Ik word er helemaal vrolijk van. Vandaag is dag 3, ik heb geen flauw idee wat het zou kunnen worden. Maar over een knoop knopen, vind ik leuk. De kleur, die ik gebruikte is wat flets, misschien begin ik er opnieuw aan, met donkerder garen . De grijze spoel , is de eerste die ik ooit kocht hier in Vlaanderen, en waar ik het beste mee kan werken. De mooie versierde spoel, is uiteraard van La Cossette. Hier.
Het is langer dan 30 jaar geleden, dat ik frivolité leerde knopen. Ik dacht toen dat ik de techniek onder de knie had. Wist ik veel, wat er allemaal kon. Ik had 3 kleine Nederlandstalige boekjes, en wat dáár in stond, dat kon ik! En het zag er goed uit.
Ik had daarna een lang en boeiend leven, en interesseerde me niet meer zoveel voor frivolité kant, hoewel ik alles zorgvuldig bewaarde. We waren er meteen bij, mijn man en ik, om computer en Internet te gebruiken. Vreemd genoeg echter, is het al die jaren nooit in mijn hoofd opgekomen om de woorden frivolité of tatting in Google in te tikken.
Maar wat een verrassing toen ik dat wel deed, ergens begin 2013! Tjonge, jonge, ik kreeg meteen tatting-angst !
Stel je voor: je verwacht foto’s van romantische kanten linten, en je krijgt een BOK! Deze hier:
Dankzij de talrijke frivolité blogsters, en de mooie gekleurde garens, die je tegenwoordig op de markt vindt, veranderde mijn angst vlug in dolle pret. Wat heeft die kant een grote evolutie doorgemaakt! Wat heb ik de afgelopen jaren veel geleerd! Nou ja, veel, door tijdgebrek werd het niet zóveel, maar ik ben er blij mee. Stel je voor, ik kon zelfs geen gespleten ringen knopen!
Nergens leerde ik meer dan in het grappige wedstrijdje dat Jane Eborall elk jaar in januari organiseert, en door Riet Surtel wordt vertaald in het Nederlands (hier).
Het heet ‘Tat it and see’ . Grappig is het, omdat je blijkbaar volgens niet afgesproken regels verkeerd moet raden. En al doende leer de ik de nieuwe steken kennen.
Noteer : ik promoveerde niet op de afgesproken dag, maar slechts een jaar later. Omdat ik bepaalde steken niet kon uitvoeren, zocht ik ze op in boeken, Internet, en Jane moedigde me aan. Nadat ze me een “zwijg en knoop” mailtje had gestuurd, kon ik eindelijk het wiegje afwerken:
©Design: Jane Eborall.Tatting: TallyTatty 2013
Vorig jaar maakten we een leuke zeilboot, die ik graag opnieuw wil knopen, want ik ben ergens in het midden een ring vergeten. Ik haalde wel de finish en was apen trots. Ik geef toe dat ik toen minder lette op de kant, en meer bezig was met (opzettelijk)verkeerd raden wat het zou worden. Een nuchtere Nederlandse deelneemster riep als eerste: het is een zeilboot!
©Design Jane Eborall. Tatting: Tally tatty
No comments:
Post a Comment